A QUEEN IN THE SPORT OF KINGS – An Interview with jockey Eleni Tsouchnika

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης και στα ελληνικά
At the dusk of 2021, most of the sports have a men’s category, a women’s category and a very active gender equality debate in between. In a bid for a cease-fire and although it is still male dominated, horse racing is one of the professional sports where female and male athletes directly compete on a regular basis.
One of the two Greek female jockeys who participated in horse races abroad is Eleni Tsouchnika. She is currently one of the only two active female jockeys in Greece. Her career path proves that skill, talent and determination have no gender, while her personality displays the perfect example of resilience, professionalism and humbleness. Eleni Tsouchnika talks to us and it’s obvious that champion material is what this incredible woman is made of.
Eleni, how did you get interested in horse racing?
ET: I have been riding horses in pony clubs and in the countryside since the age of seven. Later in my life, during my employment in an equestrian facility I met a very important person who saw right through me and suggested that I would fit well in horse racing.
Who helped you the most to start out?
ET: Since my first steps in riding, and then in racing, I have met people who have helped me tremendously, acknowledged my passion and motivated me go forward.
Who was that one special horse that inspired you to start racing?
ET: The special horse came later. At first it was the adrenaline of the sport.
Photo by Nikos Koutsomilos
It’s critical for jockeys to form a strong bond with their horse. How do you build rapport with the horse you are racing with?
ET: Jockeys worldwide as they travel and ride in different places, they do not always get to be familiar with their horse before the race. In Greece as we have only one track and not an infinite number of horses, we have that luxury and I believe it to be very helpful.
Who is your biggest influence?
ET: My current trainer, Mr. Christos Theodorakis.
What is your favorite Olympic sport except equestrian you like to watch?
ET: I adore gymnastics and ice skating! Athletes are so graceful and it is mesmerizing to watch.
Describe yourself in 5 words.
ET: Stubborn, fair, discrete, lonely, fighter.
Have you ever been seriously injured?
ET: I have had quite a few accidents. Having my vertebra broken was the major injury I have endured which required spondylodesis and several months off action. Other than that I have broken ribs, nose, leg and clavicule.
What is for a woman to be working in a male dominated sport?
ET: Difficult. A continuous struggle to prove yourself and have equal treatment.
This sport is filled with highs and lows, ups and downs, from race to race. How do you manage to have the psychological strength to deal with all this intense pressure?
ET: This is a very accurate observation. The lows outnumber the highs by far. But I believe it is love that keeps me going. The love for the horse and the sport and an innate fighting spirit without which I could not have followed this profession.
Can you tell me something that people don’t know about you?
ET: I wanted to become an actress.
What would you say is your greatest accomplishment?
ET: I introduced myself in the racing world at the age of 25, when most jockeys have already established their career. Nevertheless, I managed to ride in races and be competent even at this very moment but also, within only a few years I have managed to gain experience in other posts beyond riding. I have worked in the most prestigious racing yard in Newmarket, Godolphin, and I was stable manager and responsible for the horse care in the yard of the trainer Mr. Christos Theodorakis in France, expanding this way my knowledge around the horse and the racing industry. I take pride in this trip and evolution.
How did corona virus pandemic changed horse racing?
ET: The pandemic has been the most unfortunate event on a global scale the past two years. It has affected every aspect of our lives and sadly it has caused great financial damage to the Greek racing as we were not allowed to have races for 8 months due to health measures. On the contrary, the races abroad recommenced a lot sooner after the first wave of coronavirus without spectators.
How much effort goes into being a jockey? Does this effort pay the bills?
ET: Being a jockey is a very difficult and dangerous occupation. I am sad to say, that at the moment in Greece the earnings do not correspond to the hazards of this profession.
How do you balance personal life with professional aspirations and everyday obligations?
ET: Balance can be achieved if you make the right planning. I have to admit though, that I have an actual difficulty. Due to the dietary limitations and the work schedule, I find it quite difficult to socialize with people who are not involved in racing or understand horses in general. I wish I could be more spontaneous and leave more often on short trips or be able to visit my family, but having only Sunday as a day off, that is not an option. Horses are a full-time job.
Every kilogram counts in the race to the finish line. Is it hard to meet the weight criteria?
ET: Every athlete is different. I am afraid I am not one of the lucky ones who burn calories even in sleep mode. I have to be very careful with my eating habits otherwise I can gain weight easily, which is very difficult as I have a sweet tooth…
The French has become the first racing authority to introduce a 1,5kilogram weight allowance for female jockeys, trying to promote equality in a country where half of the graduates in the training schools are women, but 5 out of 6 professionals are men. What is your opinion on this? Is the battle of victory has also become a battle of the sexes?
ET: I support the French initiative on that matter as it has motivated trainers to give more opportunities to female jockeys and they seem to be doing extremely well, proving that all one needs is a chance. The battle of sexes might me concealed but unfortunately does not disappear.
What is your favorite competition memory?
ET: Placing 3rd in France and winning in Greece with my favorite horse ANCIENT CITY. I met him in 2018 and I ride him in training almost exclusively ever since and I was lucky to have him with me during my stay in France. He means the world to me!
What is your pre competition routine?
ET: Before races I try to do as less as possible to keep fresh and well rested. I have a light meal, I study the race cards and I watch previous races of the horses I ride and I forbid everyone to call me. I wish not to be disturbed.
Do you have any superstitions? Do you have a lucky charm?
ET: I believe everyone in racing is a bit superstitious, myself included. I recently had an evil eye tattoo on my wrist and I trust it to keep me safe.
Photo by Nikos Koutsomilos
Which part of the race would you say is the most critical?
ET: A race is so fast so I believe every moment is critical, but if you insist, I would say that it always helps to have a flying start, meaning jump out the starting gate really fast.
No one remembers who finishes second. Horse racing is all about winning. What are the key traits of a winning duo, jockey and horse?
ET: Victory is a very complicated issue and is not just about the horse and rider during the seconds a race lasts. A great deal of work has been done in the stable by people who are behind the scene. Grooms, doctors, farriers, trainer and exercise riders give their best every day for every horse to be able to perform well and seek the victory. Of course the jockey carries great responsibility bot I truly believe that the key to winning is the stable care and training.
What are your goals for the next 2-3 years?
ET: I wish to be able to ride more races in Greece. My dream is to participate in the most prestigious race of the year, the Derby, and why not become the first Greek female jockey to win it!!! Furthermore I would like to make an outing in Cyprus and try my luck there too.
What do you think could be done, to get more women into this male dominated industry?
ET: Change the outdated mentality that claims men to be better than women.
What would you say to your 10years old self?
ET: Keep riding!!!
You make us proud Eleni. Keep riding high!
ΜΙΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ
Συνέντευξη με την αναβάτρια Ελένη Τσουχνικά
Στη δύση του 2021, ενώ τα περισσότερα αθλήματα έχουν μια κατηγορία ανδρών και μια κατηγορία γυναικών εξακολουθεί και υπάρχει έντονη συζήτηση για την ισότητα των δύο φύλων. Σε μια προσπάθεια κατάπαυσης του πυρός οι ιπποδρομίες, αν και ανδροκρατούμενες, είναι ένα από τα επαγγελματικά αθλήματα όπου γυναίκες και άνδρες αθλητές αγωνίζονται απευθείας σε τακτική βάση.
Μια από τις δύο Ελληνίδες αναβάτριες που συμμετείχε σε ιπποδρομίες στο εξωτερικό και μια από τις μόνο δύο εν ενεργεία αναβάτριες στην Ελλάδα είναι η Ελένη Τσουχνικά. Η επαγγελματική της πορεία αποδεικνύει ότι η ικανότητα, το ταλέντο και η αποφασιστικότητα δεν έχουν φύλο, ενώ η προσωπικότητά της είναι παράδειγμα ανθεκτικότητας, επαγγελματισμού και ταπεινοφροσύνης. Μας μιλάει και είναι προφανές ότι αυτή η αξιόλογη γυναίκα είναι φτιαγμένη από την πάστα των πρωταθλητών.
Ελένη πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σου για τις ιπποδρομίες;
ET: Από την ηλικία των επτά ετών ξεκίνησα να ιππεύω άλογα σε ιππικούς ομίλους αλλά και στην επαρχία κάνοντας ελεύθερη ιππασία. Μετέπειτα στη ζωή μου και ενώ εργαζόμουν σε ιππικό όμιλο, γνώρισα έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο που σκέφτηκε πως ο ιππόδρομος θα μου ταίριαζε πολύ.
Ποιος σε βοήθησε να ξεκινήσεις στον χώρο αυτό;
ET: Από τα πρώτα μου βήματα στην ιππασία και μετέπειτα στον ιππόδρομο, συνάντησα ανθρώπους που με βοήθησαν εκπληκτικά, αναγνώρισαν το πάθος μου και με ώθησαν να προχωρήσω.
Ποιο ήταν το άλογο που σε ενέπνευσε να ξεκινήσεις να αγωνίζεσαι στις ιπποδρομίες;
ET: Το άλογο που αγάπησα περισσότερο, ήρθε αργότερα στη ζωή μου. Η κινητήριος δύναμη αρχικά ήταν η αδρεναλίνη του αθλήματος.
Είναι κρίσιμο για τους αναβάτες να αναπτύξουν έναν ισχυρό δεσμό με το άλογό τους. Πώς χτίζεις σχέσεις με το άλογο με το οποίο αγωνίζεσαι;
ET: Οι αναβάτες στο εξωτερικό, καθώς ταξιδεύουν και ιππεύουν σε διαφορετικά ιπποδρόμια, δεν έχουν πάντοτε την ευκαιρία να γνωρίζουν το άλογό τους πριν την κούρσα. Στη Ελλάδα, καθώς διαθέτουμε ένα μόνο ιπποδρόμιο και περιορισμένο αριθμό αλόγων, μπορούμε να έχουμε τη συγκεκριμένη πολυτέλεια κάτι που πιστεύω πως είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.
Ποιός είναι ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη επιρροή σε εσένα αναφορικά με το άθλημα;
ET: Ο προπονητής με τον οποίο συνεργάζομαι τα τελευταία χρόνια, ο κύριος Χρήστος Θεοδωράκης.
Εκτός από την ιππασία, ποιο είναι το αγαπημένο σου ολυμπιακό άθλημα;
ET: Λατρεύω τη ρυθμική γυμναστική και το καλλιτεχνικό πατινάζ! Οι αθλητές έχουν τόση χάρη που σε μαγεύουν.
Περίγραψε τον εαυτό σου με 5 λέξεις.
ET: Πεισματάρα, δίκαιη, διακριτική, μοναχική, αγωνίστρια.
Έχεις τραυματιστεί ποτέ σοβαρά;
ET: Είχα αρκετά ατυχήματα. Το πιο σοβαρό ήταν κάταγμα στη σπονδυλική μου στήλη, στο οποίο κρίθηκε απαραίτητη η σπονδυλοδεσία και φυσικά έμεινα πολλούς μήνες εκτός δράσης. Πέραν αυτού, έχω σπάσει πλευρά, τη μύτη μου, το πόδι και την κλείδα μου!
Πώς είναι για μια γυναίκα να εργάζεται σε ένα ανδροκρατούμενο άθλημα;
ET: Δύσκολο. Μια διαρκής μάχη να αποδεικνύεις ποια είσαι και να έχεις ίση αντιμετώπιση.
Αυτό το άθλημα είναι γεμάτο με σκαμπανεβάσματα από αγώνα σε αγώνα. Πώς καταφέρνεις να έχεις το ψυχικό σθένος να αντιμετωπίζεις όλη αυτή την έντονη πίεση;
ET: Αυτή είναι μια πολύ σωστή παρατήρηση. Οι άσχημες στιγμές υπερέχουν σε αριθμό. Ωστόσο θεωρώ ότι η αγάπη είναι αυτή που με κάνει να συνεχίζω. Η αγάπη για το άλογο και το άθλημα, καθώς και ένα έμφυτο αγωνιστικό πνεύμα, δίχως το οποίο δεν θα μπορούσα να έχω ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.
Μπορείς να μας πεις κάτι που ο κόσμος δεν ξέρει για εσένα;
ET: Ήθελα να γίνω ηθοποιός.
Ποιο θα έλεγες ότι είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά σου;
ET: Ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου στον ιππόδρομο την ηλικία των 25 ετών όταν άλλοι αναβάτες έχουν ήδη διαμορφώσει την καριέρα τους. Ωστόσο, κατάφερα όχι μόνο να καβαλήσω στις κούρσες που ήταν και το μεγάλο μου όνειρο, και να είμαι ακόμη και τώρα ανταγωνιστική, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια απέκτησα εμπειρία και σε άλλα πόστα εκτός της ανάβασης. Εργάστηκα σε έναν από τους κορυφαίους σταύλους στο Newmarket, στην Godolphin και ανέλαβα τη διαχείριση σταύλου και την φροντίδα των ίππων του προπονητή κ. Χρήστου Θεοδωράκη στη Γαλλία, διευρύνοντας έτσι τις γνώσεις μου γύρω από το άλογο και την ιπποδρομιακή βιομηχανία. Γι’ αυτήν την πορεία και την εξέλιξη είμαι περήφανη.
Πώς άλλαξε η πανδημία του κορωνοϊού τις ιπποδρομίες;
ET: Η πανδημία έχει υπάρξει ένα πολύ δυσάρεστο συμβάν σε παγκόσμια κλίμακα τα τελευταία δύο χρόνια. Επηρέασε κάθε πτυχή της ζωής μας και επέφερε δυστυχώς τεράστια οικονομική ζημία στον ελληνικό ιππόδρομο καθώς για 8 μήνες τα υγειονομικά μέτρα δεν επέτρεπαν τη διεξαγωγή των ιπποδρομιών. Απεναντίας, στο εξωτερικό οι κούρσες εκκίνησαν πολύ σύντομα μετά το πρώτο κύμα του κορωνοϊού, κεκλεισμένων των θυρών.
Πόση προσπάθεια καταβάλλει κάποιος για να είναι αναβάτης; Και τελικά, αυτή η προσπάθεια πληρώνει τους λογαριασμούς;
ET: Το επάγγελμα του αναβάτη είναι ιδιαίτερα δύσκολο και επικίνδυνο. Δυστυχώς, στην παρούσα φάση, οι μισθοί και οι κρατικές παροχές δεν αντιστοιχούν στις δυσκολίες του επαγγέλματος.
Πώς εξισορροπείς την προσωπική ζωή με τις επαγγελματικές φιλοδοξίες και τις καθημερινές υποχρεώσεις;
ET: Ο σωστός προγραμματισμός μπορεί να επιφέρει την ισορροπία. Θα πρέπει βέβαια να παραδεχθώ ότι αντιμετωπίζω μια αντικειμενική δυσκολία. Λόγω των διατροφικών περιορισμών και του ωραρίου εργασίας, δυσκολεύομαι να συναναστραφώ άτομα εκτός του ιπποδρομιακού χώρου ή που δεν έχουν κατανόηση για τα άλογα εν γένει. Θα ήθελα να είμαι πιο αυθόρμητη και να μπορώ να ξεφεύγω πιο συχνά σε ολιγοήμερες διακοπές ή να επισκέπτομαι την οικογένειά μου. Έχοντας όμως ρεπό μόνο κάθε Κυριακή, αυτό δεν αποτελεί επιλογή. Τα άλογα είναι πλήρης απασχόληση.
Κάθε γραμμάριο μετράει σε κάθε αγώνα μέχρι τη γραμμή τερματισμού. Πόσο δύσκολο είναι να πληρείς τα κριτήρια βάρους;
ET: Κάθε αθλητής είναι διαφορετικός. Πολύ φοβάμαι ότι δεν ανήκω στους τυχερούς που έχουν καλό μεταβολισμό. Εγώ πρέπει να είμαι ιδιαίτερα προσεκτική με τις διατροφικές μου επιλογές γιατί παίρνω εύκολα βάρος, πράγμα πολύ δύσκολο γιατί τρελαίνομαι για γλυκά…
Η Γαλλική Αρχή Ιπποδρομιών ήταν η πρώτη που εισήγαγε «επίδομα» βάρους 1,5 κιλού για γυναίκες αναβάτριες, προσπαθώντας να προωθήσει την ισότητα σε μια χώρα όπου οι μισοί από τους αποφοίτους των σχολών εκπαίδευσης αναβατών είναι γυναίκες, αλλά 5 στους 6 επαγγελματίες είναι άνδρες. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό; Μήπως η μάχη της νίκης έχει γίνει και μάχη των φύλων;
ET: Τάσσομαι υπέρ της γαλλικής πρωτοβουλίας σε αυτό το θέμα, καθώς έδωσε κίνητρο στους προπονητές να επιλέξουν γυναίκες αναβάτρια. Όπως προκύπτει και εκ του αποτελέσματος, οι επιδόσεις τους είναι αξιόλογες, γεγονός που αποδεικνύει πως ο καθένας αυτό που χρειάζεται είναι μια ευκαιρία. Η μάχη των φύλων μπορεί ενίοτε να συγκαλύπτεται, αλλά δυστυχώς δεν εκλείπει.
Ποια είναι η αγαπημένη σου αγωνιστική ανάμνηση;
ET: Η τρίτη θέση που κατέκτησα με τον αγαπημένο μου ANCIENT CITY στη Γαλλία και η νίκη μου με το ίδιο άλογο επί ελληνικού εδάφους. Πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό για μένα άλογο που γνώρισα το 2018 και έκτοτε τον γυμνάζω σχεδόν αποκλειστικά. Υπήρξα τυχερή καθώς με συντρόφευσε και στη Γαλλία! Είναι πραγματικά μια μεγάλη μου αγάπη!
Έχεις κάποια ρουτίνα που ακολουθείς πριν από κάθε αγώνα;
ET: Πριν τις κούρσες προσπαθώ να μην κάνω πολλά πράγματα ώστε να είμαι φρέσκια και ξεκούραστη. Τρώω ελαφριά, μελετάω τις κούρσες και δεν απαντώ στα τηλέφωνα. Δεν θέλω να με ενοχλεί κανείς!
Είσαι προληπτική; Έχεις κάποιο γούρι;
ET: Θεωρώ πως όλοι οι ιπποδρομιακά εμπλεκόμενοι είναι ελαφρώς προληπτικοί, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου. Πρόσφατα έκανα τατουάζ ένα ‘μάτι’ στον καρπό μου και ελπίζω να με προστατεύει.
Ποιο στάδιο του αγώνα θεωρείς ότι είναι το πιο κρίσιμο;
ET: Οι κούρσες είναι τόσο γρήγορες που θεωρώ ότι κάθε στιγμή είναι κρίσιμη. Αν βέβαια επιμένετε, θα έλεγα ότι η εκκίνηση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Κανείς δεν θυμάται αυτόν που τερματίζει δεύτερος. Στις ιπποδρομίες το μόνο που μετρά είναι η νίκη. Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός νικηφόρου δίδυμου, αναβάτη και αλόγου;
ET: Η νίκη είναι ένα περίπλοκο ζήτημα και δεν αφορά μόνο το άλογο και τον αναβάτη στα λίγα δευτερόλεπτα που διαρκεί η κούρσα. Οι άνθρωποι που εργάζονται στο παρασκήνιο καταβάλουν καθημερινά μεγάλη προσπάθεια. Σταυλίτες, γιατροί, πεταλωτές, προπονητής και αναβάτες προπονήσεων, δίνουν κάθε μέρα τον καλύτερό τους εαυτό για να μπορεί κάθε άλογο να παρουσιάζεται σε ιδανική κατάσταση και να διεκδικεί τη νίκη. Φυσικά ο αναβάτης φέρει μεγάλη ευθύνη, αλλά κατά τη γνώμη μου, η συνταγή της επιτυχίας έγκειται στην προπόνηση και στην φροντίδα στο σταύλο.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τα επόμενα 2-3 χρόνια;
ET: Εύχομαι να μπορώ να έχω περισσότερες συμμετοχές στις ελληνικές ιπποδρομίες. Το όνειρό μου είναι να συμμετάσχω στην κορυφαία κούρσα της χρονιάς, το Ντέρμπυ, και γιατί όχι, να γίνω η πρώτη ελληνίδα αναβάτιδα που θα την κατακτήσει!!! Επιπλέον θα ήθελα να επισκεφθώ την Κύπρο και να δοκιμάσω την τύχη μου στις κυπριακές ιπποδρομίες.
Τι πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει, για να ενταχθούν περισσότερες γυναίκες στον ανδροκρατούμενο χώρο των ιπποδρομιών;
ET: Να αλλάξει η απαρχαιωμένη νοοτροπία που θέλει τους άνδρες ανώτερους των γυναικών.
Τι θα έλεγες στον 10χρονο εαυτό σου;
ET: Συνέχισε να ιππεύεις!!!
Μας κάνεις περήφανους Ελένη. Συνέχισε να ιππεύεις και να κατακτάς τα όνειρά σου!